Li vê derê jî te ji bîr nakim

Her bêhnekê, rengê wê dihête guhartin

Pirç zereke, li beramber min tavê dixwe

Wek te lê dihêt, dizivire, pelîtkên agirî vedixwe

Li ser teniştê dibe tîrojkek layzerê û

Radibe nexşê kevnarê li mêzerê

Şemendefer, diçe li ser pirçên ewiran

Tu carekê xatwînokî û careka dî pîrhevokî

Min divêt ez vê dukesiya te bikujim bi keviran

Pirça kajê hetavzerike û belgên daran yên diwerihin

Tenî reşka çavên te bû, dîwarê bextê min honî

Hekû termê paşe roja min girêl dibe

Xur xudan xêr jê digerihin

Tu ji min dûr ba, li dûratiya beza heft salên tîrojkî

Ez ne ji ber te bezîme

Çunkî dengê te ji xweşyê min dihejînît

Lewra di çentkê şivanekî teyê kurd da, yê bûyim çenî

Ez di zanim niha li cergê welatî şerê şwîme

Lewra ji ser peşkên xewneka mest

Ez di parçên hebûnê da, yê buhjîme

A niha jî, min digel te viyaneke

Li navbera me bi tinê esman û şeveke

Belê te ez di wêranbûna xwe da çandim

Di germe çavên tirsê da, ji terratiya xewnên binefişa revandim

Şevbaş! Qonaxa ez lê mîr

Şevbaş! Hevalên ez jê dûr

Helatina nifşê bavê gişt direwe

Helgirtina tiyê tavê bi tinê xewe

Balavê bike, dosta min ya ji hemiyan çêtir

Min ji hemû tiştan vavêre

Di sehkirina ser û çavên mişextan re

Me hetav nîne û roj mije

Yara min, ne bawerî bi te di hêt kirin…

Ne diruşimên me li welatî sexmeratî

Te çêdikirin, di hên navkirin

Çunkî şev li nik me dipîrozin

Her roj mêvana aştyê li nik me kêre

Her tiştê reş di neynika dîtina meda di xursitîne

Ev renge maçkirina xewnan efsane ye

Li çaxê hebûna sîmerxî peyda bibû

Pîra min digot: Heger hêşta tû yê biçûk

Pîrhevukê maçek li royê te dabû

Berî te bo xwe bi dizîtin tu ji bîrikirî

Lewra heger tu mezin bûy

Çu nifşên dî neşên taze li te bi nêrin

Dê leşê wan xur be dirî

Îro jî, wê dîtina hey rengê çavên wê esmanî

Wê ezmanê van rengên tarî nedizanî

Lewra bi tinê di keribên xwe da

Min dît ewê serê min yê birrî

Careka dî davegerin bila serê min wesa be

Ez hez dikim te ji bîr bikim

U herdu lêvên te bikeme pel

Da bêhna soravê jê bihêt

Li mişextbûnê kevokên te bikeme moxel

Da hetava ji esmanî dizêt, beref te bihêt

Ger îro, tu bi xwe bibayî paseportek

Belê serbest, ji kontirolan ne tirsiyabayî

Xur penaber davegerihên nav paxlên te

Min çu tiştek kirêt ne di ma li vê gerdûnê

Ger tu noke hemû xwîn û birîn nebayî

Ger bihêlin dê bi rondikan te bişûm ji reşatiya kilî

Lê mehborên te her demin, difina teya vereşiyaye û

Volkanên te hemû çaxan di peqin ji dilî

Dilbera min, guhên te yên bûyine elbûm

Li kêleka mirovê heyî rojihelatî

Tijî çavên wî barûtin

Di nav mirina hestiyan da yê bûye kûm

Pisiyarekê xwe ji min dizî çû dilê wî

Dît ku tevda keser li nikin

Li dûratiya…

Min guh li dengê wan heye, zelamek û du jinin

Şemendefer daristanên sirê dibire

Her umêda di vê geşta namoyê da dilvedgirît

Bi azirandina xwekuştinê dihevirrikin

Hebûna min hemû bi kînê dihête xwendin

Cîhana min penaberên ji xwînî nebin na wergire

Ew guhên he! Di hêtfonê da yên mismat bûne

Da çu dengên biyaniyan perdeyên wan hêrc neken

Ez yê di bînim sîtavka te li ber pencera min difire

Ger eve xewna min bibe, ez hez ji te dikem

Ger eve hatina te bîtin, noke lêvên teyên hingivîn

Li nav cîhana min ya befirê sorê wana, yê pîvazî ye

Tu baharbaya, da lêvên min, kulîlkên te kene hetav

Tu êvarbiba, da çavên min, li ser kezyên te bi rêve çin

Tu li vê geridê befira sarbayî, da esmanê min azire

Hemû eviran di avê de digre

Hemû bêhnên rendiya gulan, da hêne xwar

Hekû kevyên te diheliyan/behşta ahoramezdayî da afire

Min xwe ji bîrkir, hizirinekey min tu nevê

Eger rêya te dûr e

Ji şûnwarên min bi pirse ger tu neşêy

Ez hizir dikem, ew kiçika heyî li bermiber min ya rûgeşe

Car avirên dostanyê li min vedigêre

Ne pirça wê reşe ez bi te bi şipînim

Ne pirça wê zere, ku ez hetava spêde û êvarên te bibînim

Ger carubar di nêrrîte min, tirs dihêne min

Pirs dihête min, ne bi bawerim te bi xapînim.

Hizirvan

10/12/1997  Elmaniya/ Haylbirûnên.